Welvaart en welzijn

Onze consumptiemaatschappij is enorm oppervlakkig. Dit oppervlakkige kunnen we letterlijk nemen. Meestal volstaat het om één extra vraag te stellen om te doorzien dat een bewering niet klopt.
Bij de bewering dat meer welvaart meer welzijn met zich meebrengt is dit niet anders. Meer welvaart brengt meer welzijn met zich mee. Dit is toch logisch? Op het eerste gezicht wel, maar wanneer we een laag dieper kijken blijkt het niet zo te zijn. Twee voorbeelden.
Een eerste voorbeeld: hoe meer welvaart er is, hoe meer auto's. Hoe meer auto's, hoe meer vervuiling, fijn stof, CO2 enzovoort, maar ook meer lawaai. Meer lawaai betekent meer stress. Meer stress betekent meer burn-out, en zo kunnen we nog een beetje doorgaan.
Het tweede voorbeeld: iemand vind zijn of haar job te zwaar. Hij of zij beslist om over te gaan van voltijds naar een vier vijfde job. Dit betekent minder inkomsten dus minder welvaart en volgens de logica "hoe meer welvaart hoe meer welzijn" betekent minder welvaart minder welzijn. Door te kiezen voor een vier vijfde job heb je dus minder wel waard en ook minder welzijn. Het is dus idioot om zo om zo een beslissing te nemen. Tenzij dat de redenering "hoe meer welvaart om meer welzijn" gewoon fout is, wat hier duidelijk het geval is.
Hoe meer welvaart hoe meer welzijn. Het klinkt logisch maar wanneer we een laag dieper graven merken we maar dat het fout is.

Een andere behoorlijke kwakkel is: hoe meer je je ego streelt, hoe gelukkiger je bent. Dit vormt de kern van zowat alle reclame.

Welvaart en welzijn